Mall
Mall që veten ma tërheq zvarrë,
Bëhesh det ,
Bëhesh valë,
Më fundos në dhè më kallë,
Gjysmë e vdekur, gjysmë e gjallë.
Përtej si jehonë më oshëtin,
Flladit në kopshtin e vendit tim,
As atje,
As këtu s’jam,
Midis dy botëve,
Na ndan një oqean.
Si vorbull tirren ca mendime ,
Hapat , shkelin mbi hijen time.
As fëmijë,
As grua s’jam,
Shikoj përreth si e pafanë,
O mall , që zemrën më dysh ma çan.
Dhimbja buçet në kraharor,
Bëhesh vullkan e digjesh prorë,
As në ferr,
As në purgator.
Më vesh e zhvesh me kujtime,
O mall, i vendlindjes sime.
Pa titull
Me draprin e Hënës
korra ca ëndrra të lumtura,
Për Ty,
Për Mua,
Krahët i mbusha plot,
T’u jepja gjithë atyre ,
që s’kanë gjumë në sy,
Dhe gri e shohin këtë botë.
NA ISHTE NJËHERË….
U thanë hardhitë.
Pjergullat, si ushtarë dezertorë ,
u shtrinë me fytyrë përtokë.
Trari i shtëpisë mezi qëndron në kēmbë,
Përpëlitet vetmia,
Mërmërin ndër dhëmbë.
U ndryshk dryni ,
prej lotëve të kurbetit.
Menteshat dhe dyert kërcasin ,
si brinjë të thyera,
Hiri i oxhakut muret ka veshur,
Me mjegullën e kujtimeve të vyera.
Nuk merr më frymë shtëpia e vendlindjes,
Avash-avash po kthehet në gërmadhë,
Si kufomë që mbi tokë dekompozohet,
Ndërsa nesër, brezat do tregojnë për të,
Na ishte njëherë,
siç rrëfehet një përrallë.
