***
Një ditë te gjithë do shkojmë,
Edhe idiotët,
Në ndryshim nga ne,
Me kilet e lesh sqetullave në mendje.
Mediokrit do qeshin,
Në lirinë e lëmit të mbetur,
Pemët nuk kanë më gjethe,
As sot, as nesër.
Atë pasdite do të bjerë shi,
Të shplajë mendjet e duarve të pista,
Në verë lumi i fshatit tim nuk do jetë si më parë,
Fëmijët laheshin në pellgje të servirura.
Nostalgjia ime më kishte mbytur,
Në trikon e leshit të berë nga gjyshja,
Ishte vonë, rashë të fle,
Të harroja dhimbjet e ditës.
Mediokrit përsëri qeshën me vdekjen e tij,
Nuk e kuptuan, as dje dhe as sot,
Veç u turrën në varrimin e tij,
Donin të ishin si ai,
Idealist, por s’mundën,
Aq shumë pis ishin bërë.
Shkurt 2014
