Pleqëria shfaqet urtë e butë e plot tigani.
Të merr njërin sy. Por mund të t’i marrë të dy.
Të shurdhon nga njëri vesh. Por nuk ka asnjë siklet të të bëjë shurdh.
Ta vë kandarin në gjumë dhe e zgjon vetëm kur shkon në tualet.
Burrë i ç’burrëruar për së gjalli.
Të hedh, të zbardh dhe të hollon qimen. Të fishk zhapën.
Pa asnjë mëshirë, të dhuron sklerozën.
Burri ose gruaja torollepsen. Flasin përçart. Dalin nga shtëpia dhe nuk gjejnë rrugën për t’u kthyer.
Ngatërrojnë fëmijët dhe, sidomos, gratë…
Sikur të flasim më mirë për përvojën time?
Lavdi Perëndisë, nuk kam sklerozë të thellë. D.m.th., kthehem në shtëpi me këmbët e mia.
Por vogëlsirat shtohen çdo ditë.
Problem kam me sms-të.
I bëra një zonje një urim për Vitin e Ri. I shkrova: “
-Kur do ta pimë një kafe?
Te fjala “pimë” në vend të “p” kisha vënë “q”…
As u skuqa e as u zverdha… Fajin e ka skleroza.
Sot mora nje koqeve. E futa në xhevze. E mora . E qërova. Në një dorë koqe venë. Në tjetrën lëvozhgat. Hodha lëvozhgat në koshin e plehrave.
U ula për të ngrënë.
Në kosh kisha hedhur koqevenë?!
