Uran Kostrecin e kam takuar për herë të parë te shtëpia e Vilson Blloshmit.
Ishim një grup shkrimtarësh, organizuar nga Klubi i Poezisë me mbështetjen e humanistit Flamur Hoxha, që udhëtuam për në Bërzhestë, të nderonim Vilsonin e Genc Lekën
Më nderoi dhe e deshta, më ngjiti ai fisnik me qëndrim, sjellje e fjalë.
U takuam dy herë te këndi i tij te kafe “Piaca”.
Më rrefeu odisenë e tij, burgosjen e gjatë, angazhimin politik, kthimin nga Amerika e plot histori. Një ditë këmbyem libra.
Mos u ndal, nderoi shkrimtarët martirë siç po bënë me shkrimtarët e tjerë e mos dëgjo çfarë thonë “pronarët”…
Këtë këshillë më dha, pasi kishte dëgjuar lart e poshtë parulla enveristësh antikomunistë.
Urani, si çdo planet, ndodhet në qiell tani…
