NGA LIBRI “Çuditë e Amerikës”, përkthim nga Shefqet Meko
Është një shprehje e vjetër që thotë se të gjithë bastexhinjtë vdesin të varfër. Por për hir të së vërtetës, një nga bastexhinjtë më të zellshëm që kanë parë pistat amerikane, vdiq i pasur, i nderuar dhe u bë i pavdekshëm.
Si të gjithë bastexhinjtë, ai kishte një intuitë të rrallë.
Për shembull, sa herë që në pistën e garave do të ishte ndonjë kalë gri, ky do të ishte kali që ai do të vinte bast. Kështu kur kali do të ishte në garë, ai do të vinte bast për të, për të shënuar një kolaps financiar.
Por njeriu që vdiq i pasur edhe bënte gabime në vendimet e veta.
Ai e bëri këtë kur shiti kalin e vet mendjemprehtë.
Për shembull, një herë ai e këmbeu kalin e vet të quajtur Manjolia, për 5 mijë akres në Këntaki (Kunetucky).
Dhe, a e besoni se pas kësaj, Manjolia nuk fitoi më asnjë garë tjetër.
Pasioni i tij ishte fitorja dhe vetëm fitorja.
Kaq i fuqishëm ishte ky pasion, saqë kur organizatorët në Aleksandria, Virxhinia, vlerësuan fitues në një garë të ngushtë, rivalin e kalit të vet, ai kundërshtoi furishëm.
Madje me argumente e prova ai bindi dhe detyroi që Xhoki Klub, të ndryshonte vendimin e komisionit dhe t’i jepte fitoren kalit të vet.
Sidoqoftë, në mes të jetës së vet, ky njeri me synime ekstreme, i ktheu shpinën kësaj nisje interesante, ndërpreu garën me kuaj, dhe u fokusua në rritjen e mushkave.
Madje edhe këtu nuk mungoi pasioni dhe zelli i tij krijues.
Ju mund të jeni të kënaqur, sepse prej kësaj lëvizjeje, ai shkoi në ushtri, dhe rastësisht u fut në politikë.
Dhe ky njeri i jashtëzakonshëm, kalorës dhe bastexhi pasionant, u bë babai i një vendi.
Ky ishte Xhorxh Uashington.
