PROTESTA E 7 KORRIKUT – SHPREHJE E KONFIRMIM I RAPORTIT TONË ME LIRINË
Ditët e nxehta të kësaj vere pritet të nxehin edhe klimën politike. Protesta e thirrur në 7 korrik nga Sali Berisha, kreu i PD-së, është ngritja e siparit të nxehjes së atmosferës politike.
Prej vitesh shqiptarët nuk janë konsideruar dhe nuk janë ftuar të protestojnë për të drejtat themelore të tyre. Edhe kur ka ndodhur, ata janë ftuar dhe janë mbyllur në çadër për të dal që andej vetëm pas realizimit të interesave të vogla e meskine të përfituara nga organizatorët, sigurisht mes pazareve të dyshimta. Por kur kulmi, vjedhja e zgjedhjeve, pasojat e së cilës vuajmë sot, kaloi në heshtje pa kundërshtimin dhe protestën më të vogël, nuk mbetet aspak dyshim se pazaret e mesnatës tentuan të marrin peng edhe “institucionin ” e protestës.
Prej vitesh shqiptarët nuk janë konsideruar dhe nuk janë ftuar as nga Europa për të avancuar, qoftë edhe me një hap të vetëm drejt integrimit brenda saj. Natyrisht, Europa në këtë rast nuk ka gjë me shqiptarët por me qeverinë e saj, e cila si flamurmbajtëse e korrupsionit është lënë në harresë në këtë proces integrimi.
***
Ftesa për të marrë pjesë në një protestë përpos seriozitetit të organizatorit të saj është një mundësi për gjithsecilin prej nesh që të shprehim e konfirmojmë raportin tonë me lirinë. Sot më se 30 vjet pas rrëzimit të sistemit komunist togfjalëshi “raporti me lirinë” merr ende rëndësi shumë të madhe në kushtet kur ky raport ka degraduar. Ky evidentim nuk është thjesht një konstatim politik por realisht është një dukje përballë së cilës askush nuk mund të qëndrojë indiferentë.
Pandemia dhe së fundmi lufta në Ukrainë ka qenë preteksti më i mirë justifikues i qeverisë shqiptare për dyfishimin e të gjitha çmimeve. Përballë një situate të tillë qeveria ngre borde për “kontrollin” e çmimeve duke mos i lënë gjë mangët kohës së para viteve ’90 kur ishte parti/qeveria që i vendoste dhe i kontrollonte ato. Në kushtet e mungesës më të vogël të angazhimit apo përpjekjeve për marrje masash për zbutjen e pasojave të shtetasve shqiptarë nga dyfishimi i çmimeve, qeveria nuk ngurron të dyfishojë borxhin. Dhe kur mëson e sheh se me vendimet e saj kjo qeveri përdor milionat e eurove e dollarëve të marrë borxh për makijazhin e vetë dhe për kompensimin e humbjeve të oligarkëve nga pandemia apo lufta në Ukrainë (për ironi të fatit jo për pjesën tjetër të shqiptarëve që janë në kufijtë e mbijetesës), pjesëmarrja në protestë është më shumë se sa një detyrim.
Në këtë kontekst edhe “debati” i këtyre ditëve të fundit, në se do të marrin apo jo pjesë në protestën e opozitës të gjithë deputetët e PD-së, është shterp dhe pa kurrfarë rëndësie. Pjesëmarrja në protestë, deputet apo jo i PD-së, anëtarë apo jo, mbështetës apo jo i saj, përballë kësaj situate të rënduar ekonomike është një mundësi demonstrimi e gjithsecilit prej nesh, e “raportit tonë me lirinë”, raportin tonë me të vërtetën, raportin tonë me atë se sa ne e ndiejmë, përjetojmë, vuajmë gjendjen e rënduar ekonomike dhe se sa ne jemi të gatshëm ta kundërshtojmë këtë gjendje, minimalisht, duke protestuar.
***
Nuk ka ndodhur ndonjëherë, në të paktën në këto më se 30 vitet e fundit, që Europa të jetë treguar kaq indiferente ndaj Shqipërisë. Prej rreth 10 vitesh, kohë që korrespondon me qeverisjen e sotme, zhurmnaja e kryeministrit Edi Rama, premtimet dhe afatet që ai i vendoste vetes për marrjen e statusit të vendit kandidat për Shqipërinë kanë ndeshur në shurdhërinë e Europës. Aq e vërtetë është kjo sa edhe vetë Edi Rama tashmë ka hequr dorë nga këto afate, duke “ia deleguar” fajin apo përgjegjësinë, herë Europës në bllok, herë Maqedonisë së Veriut, herë Bullgarisë, apo hera herës edhe Francës apo ndokujt tjetër…, por asnjëherë vetes së tij.
Por për aq sa Edi Rama ka zgjedhur që nëpërmjet “Ballkanit të Hapur” me Serbinë ti bëjë presion Europës, hyrja e Shqipërisë në Europë nga Beogradi do të jetë mision i pamundur për Shqipërinë…
Ndaj protesta e 7 korrikut, sigurisht edhe pjesëmarrja e gjithsecilit, duhet të jetë një kambanë alarmi për qeverinë edhe për sa i përket rolit të saj në ngecjen 10-vjecare të procesit të integrimit. Shqiptarët dhe Shqipëria, përvese gjeografikisht, lidhjet dhe vështrimin e saj e ka pasur edhe historikisht direkt nga dhe me Perëndimin. Ndryshimi i trajektores së këtij rrugëtimi, duke tentuar përdorimin e Beogradit si vendkalim tranzit, është një dështim për qeverinë dhe Edi Ramën, aq më tepër kur edhe vetë Beogradi, reciprokisht, nuk ka ndonjë aspiratë apo pritshmëri nga Europa…
