Unë të kisha harruar. Në qelqe më thonë se paske ditlindjen. Gishtat më dridhen dhe përpiqem të të them: “Gëzuar Ditlindjen!”. Ishim miq të mirë. Pinim herë pas here birra të ftohta tek trekëndëshi apo pranë Lidhjes së Shkrimtarëve. E mban mend? Nga frika se shishet e birrës do mbaroheshin shpejt, ne porosisnim nga gjashtë për shok, dhe i fusnin nën tavolinë. Mezja mbarohej, por ne pinim. Pinim dhe nuk deheshim, nuk narkotizoheshim, por mendimet na fluturonin. Të kujtohet se ç’më the pasi kishim pirë të gjitha birrat? “Do bëj shurrën. Ku ta bëj”? Të tregova me gisht drejtimin nga duhej të shkoje. Ti ike andej dhe erdhe shumë shpejt. “Më shpëtoi, më the, më shpëtoi…” U drodha nga ai sinqeriteti jot. Morëm biçikletën dhe ikëm. Ti ishe në skarrë. Unë në timon.Të dalldisur nga birrat që kishim pirë më the: “Po shokut Enver, a i ka shpëtuar shurra si puna ime? Di gjë ti…?” Unë heshta nga ajo pyetje provokative dhe u dhashë pedaleve që të ikja sa më larg Tiranës me spiunë dhe po aq njerëz të mirë… Sot, paske ditlilindjen. Më fal. Kam harruar. Të kërkoj ndjesë por dije, sa herë ka ditlindje unë të kujtoj me atë pyetje gjeniale: Po atij, a i ka shpëtuar…?
Ata ,miku im, janë si ne. Kulti i tyre, edhe sot, ngrihet mbi shurrën tonë… Po. Mbi përmjerrjen tonë të pafajshme si në Lindje edhe në Perëndim. Tani, kaq vonë e kam kuptuar. Janë njësoj, shurrosin njësoj udhëheqsit tanë…
Më fal. Paske pasur ditlindjen dhe nuk të mora në telefon. Isha mbytur nga puna, si dikur nga shurra që nuk dinim ku ta bënim. Është shurrosur gjithë bota miku im, edhe politika është bërë shurrnaja më e madhe publike….Mbaje deri në zgjedhjet e ardhshme. Mbaje…
Gëzuar ditlindjen miku im anonim.
Minneapolis, 15 Korrik 2024
