…kur realiteti e tejkalon groteskun
As në metafiziken e groteskut të përtejmë ku ligjësitë njerëzore e shoqërore shperfillen e shperpjestohen funksionalisht, nuk ka ndodhur që të pandehurit kolektivisht të duartrokasin Prokurorin.
Në dimensionin racional ka ndodhur që turma të indoktrinuara të duartrokasin dënime, linçime dhe ekzekutime, kanë ndodhur edhe mazokizma ekstreme, siç ka ndodhur edhe me “kadriun” që i jepte të drejtë partisë së vet që e ekzekutonte, por turma të pandehurish të emocionuar të duartrokasin ekzekutorin e tyre, jo kjo s’eshtë parë akoma, as në grotesk.
Që kjo dukuri e pahasur duhet alokuar në ndonjë kthinë apo tezë të logjikes, është domosdo e rendesishme.
S’po hezitoj ta them timen;
sipas meje kjo dukuri është shprehje dhe mishërimi i politikes së kulluar, një kulm i ri mes kulmeve të civilizimeve të botës dhe historisë.
Dhe të heshtësh për “bene-fak-torin” e kësaj risie në botë, nuk është më modesti.
I kishim premtuar globit klasikun e pestë, na deshtoi dulla me kostum fringo. Ja ku e kemi “të riun” me atlete.
Tani jo të pandehurit do dorëzohen vetë pa e lodhur me investigime sPAK-un tonë, do na imponohen me “standing ovation ” po dhe të ekzekutuarit do na emocionojnë me këngë e hite të reja.
