Përpjekjet për të jetuar mes idiotëve është një betejë e humbur, ndaj edhe duhen bërë gati valixhet sepse kur llumi qeveritarë nuk të lë hapësirë as të jetosh, e ke të humbur kohën, koha e cila rrjedh pika-pika, e pastaj bëhet një rrëmujë e pisët që të merr jetesën, kohën, ëndrrat, dëshirat, të merr gjithçka.
Ky pushtet dhe po ajo ministri e shëndetësisë që del e bën shfaqje sikur gjithçka po ecën vaj, por e vërteta është krejt ndryshe, dhe e vërteta duhet thënë, siç është, pa ojna, pa zbukurime.
Pas kthimit nga Franca para dy vitesh bëra plot tentativa me zemrën në duar, madje edhe duke ju lutur për atë që më mohuan prej vitesh, shërimin e të birit, ishte e kot.
Dy herë pata takime në ministri, dhe dy herët premtuan shumë, sikur këta nuk ishin si ata paraadhësit e tyre, m’u premtua për një buxhet, për të arritur finalizimin e shërimit por jo. Ishte gënjeshtër e gjitha si të gjitha vitet, pothujse 12!
Një ditë më vjen një faturë që duhet të paguaja ujin e pijshëm, (ujë të cilin nuk e kam përdorur kurrë) për asnjë moment, dhe ishte një shumë goxha e madhe. E po, padyshim e kishin marr vesh që isha kthyer në shqipërinë e përdhunuar politikisht, edhe pse sahati i ujit është 000 ata kërkojnë para për zullumet e tyre, dhe pata një takim me drejtorin e ujësjellësit të Kamzës, por premtimi i tij ishte se duhet të paguaja për diçka që nuk e kisha konsumuar.
Kurse përgjigjia ime ishte; -Unë nuk paguaj asgjë, sepse nuk marr asnjë shërbim, por po e lë aty, mbase për një moment të dytë kur avokati im të merret me Ju!
I ndodhur në një situatë zhgënjyese, ose në disa situata, nuk më mbeti rrugë tjetër, nuk kishte një rrugë tjetër sepse të bërit Opozitë më ka kushtuar goxha shtrenjtë, kam paguar kosto që kushtojnë sa e gjithë jeta. Ndaj u ula dhe biseduam me bashkëshorten, ishte e vetmja zgjidhje që kishim quhej IKJA.
Ministrja na zhgënjeu dy herë, ujësjellësi i Kamzës faturon pa u ndalur, dhe e gjitha këto ndodhin për të vetmen ARSYE, ajo që unë jam rebel, e kjo u ka sjellur jo pak “dyer të mbyllura” edhe familjes.
Unë ika, sepse injorantët nuk më lanë, se të palexuarit i kanë frikë njerëzit e lexuar. Pasi kjo është koha dhe kjo është shqipëria.
Të jetosh rrugëve të Europës nuk është modë, është dhimbje, është trishtim, është mjerim, është zhgënjim!
Ne ikëm si familje se më mohuan shërimin e djalit, më mohuan analizat, më mohuan medikamentet dhe prej afro 12 vitesh më sorollatën dyerve të spitalëve dhe dyerve të qelbura të ministrisë.
Besomëni, ajo godinë është një vatër që kryhen çdo ditë vrasje pa zë, në heshtje, por bëhen vrasje të ftohta!
Ne ikëm, dhe ndodhemi në një shtet Europian që u takon këtyre të vendosin drejtësi për djalin tim që shteti jonë nuk u përgjigj kurrë dhe kjo vetëm për hakmarrje politike.
Pushteti kanceroz, idiotë dhe mercenarët e tyre kanë frikë nga fjala, dhe përdorin 100 mënyra ose për tu bërë si ata, ose të sulmojnë si hijenat!
Ne ikëm dhe dikush më hapi dyert e shtëpisë këtu që do ti jem mirënjohës përjetësisht, por do e përmend një herë tjetër!
Atyre që më zhgënjyen, që më sulmuan, që më mbyllen dyert ju kam lënë Zotin. Sepse unë nuk bie në nivelin e atyre, ka me ardhur një ditë kur do jepni llogari para Zotit, Zoti mos e vonoftë atë ditë!
