Më 7 tetor, terroristët e Hamasit nuk ishin të vetmit që dokumentuan krimet e luftës që ata kishin kryer gjatë tërbimit të tyre vdekjeprurës në të gjithë Izraelin jugor.
Disa nga mizoritë e tyre u kapën nga fotoreporterët me bazë në Gaza që punonin për agjencitë e lajmeve Associated Press dhe Reuters, prania e të cilëve herët në mëngjes në zonën kufitare të shkelur ngre pyetje serioze etike.
Çfarë po bënin ata atje kaq herët në atë që zakonisht do të kishte qenë një mëngjes i qetë i së shtunës?
A ishte i koordinuar me Hamasin?
A e kanë miratuar shërbimet e respektuara teli, të cilat kanë publikuar fotot e tyre, praninë e tyre brenda territorit armik, së bashku me të infiltruarit terroristë?
A i kanë njoftuar këto media fotoreporterët që janë të pavarur për media të tjera, si CNN dhe The New York Times? Duke gjykuar nga fotot e linçimit, rrëmbimit dhe sulmit të një kibuci izraelit, duket se kufiri është thyer jo vetëm fizikisht, por edhe gazetarisht.
Le të jemi të qartë: agjencitë e lajmeve mund të pretendojnë se këta njerëz thjesht po bënin punën e tyre. Dokumentimi i krimeve të luftës, për fat të keq, mund të jetë pjesë e tij. Por nuk është aq e thjeshtë.
Tani është e qartë se Hamasi kishte planifikuar sulmin e tij të 7 tetorit ndaj Izraelit për një kohë shumë të gjatë: shkalla e tij, qëllimet brutale dhe dokumentacioni i tij masiv janë përgatitur për muaj, nëse jo vite. Gjithçka u mor parasysh – vendosjet, koha, si dhe përdorimi i kamerave të trupit dhe videove të telefonit celular për të ndarë mizoritë.
A mund të supozohet se “gazetarët” sapo u shfaqën herët në mëngjes në kufi pa koordinim paraprak me terroristët? Apo ishin pjesë e planit?
Edhe nëse nuk i dinin detajet e sakta të asaj që do të ndodhte, pasi u zbulua, a nuk e kuptuan se po shkelnin një kufi? Dhe nëse po, a i kanë njoftuar agjencitë e lajmeve? Një lloj komunikimi ishte padyshim i nevojshëm – para, pas ose gjatë sulmit – për të publikuar fotot.
Sido që të jetë, kur agjencitë ndërkombëtare të lajmeve vendosin të paguajnë për materialin që është kapur në rrethana të tilla problematike, standardet e tyre mund të vihen në pikëpyetje dhe audienca e tyre meriton të dijë për të. Dhe nëse njerëzit e tyre në terren bashkëpunuan aktivisht ose pasivisht me Hamasin për të marrë të shtënat, ata duhet të thirren për të ripërcaktuar kufirin midis gazetarisë dhe barbarisë.
AP: Fotoreporterët apo të infiltruarit?
Katër emra shfaqen në titujt e fotografive të AP nga zona kufitare Izrael-Gaza më 7 tetor: Hassan Eslaiah, Yousef Masoud, Ali Mahmud dhe Hatem Ali.
Eslaiah, një profesionist i pavarur që punon gjithashtu për CNN, kaloi në Izrael, bëri foto të një tanku izraelit të djegur dhe më pas kapi të infiltruarit që hynin në Kibbutz Kfar Azza.
https://honestreporting.com/photographers-without-borders-ap-reuters-pictures-of-hamas-atrocities-raise-ethical-questions/?fbclid=IwAR05W3YtFgMNsZb0cQLqq9kSPNmd4JvkogtQp5O3eqJmHERc7aZxIVLSyGw