Në përkujtim të kësaj lufte, regjimi i Hoxhës vendos me vu kët memorial si në foto të parë ka fund vitet 80.
Kur e vunë, banë edhe nji miting aty te Kinemaja, te sheshi ku parkoheshin maunet që iknin plot për Mal të Zi e ktheheshin bosh.
Në at tribunë i lypin edhe gjyshit Caf me kenë si veteran.
18 vjeç kish kenë në 1920 Cafi.
Cafi nuk donte.
Maj men debatin me babën tim e birin e tij, Elezin, në shpi për kët gja.
Duhet me shku i thotë baba.
Nuk shkoj i thotë Bab Cafi e mos më shurllo veshët.
Keni boll prej meje që jeni në Koplik e unë nuk kam punë me ta.
Unë nuk e kuptova at’herë se fmijë isha, por ma vonë po se ça kish dashtë me thanë Bab Cafi.
Caf Elezi u ngjit në atë tribunë.
Kish njerëz shumë e entuziazëm.
Festohej për herë të parë kujtimi i Luftës Koplikut.
Komunistët nuk e kishin festu atë Luftë ma parë se shumica që e kishin ba u masakrun prej tyne mas vitit 1945 se nuk u banë komunistë.
Ka nji të vramë në Badra më thosh gjyshi dhe ka vorrin atje.
Ka luftu si burrë me nji ushtri itu përballë shpijave tona, në shpi të Prelë Lushit.
Ky i vramë në Badra ka një vorrë e emën e histori.
Asht turp që mes mijrave dekoratave të dhana kto 30 vjet të mos jetë i dekorum Zef Martini e të mos i rregullohet as vorri.
Nejse, se asht ma turp që zyrtarët Lokalë së pari nuk përkujtojnë Luftën e Madhe të Koplikut e të paktën të kishin pre nji shirit inagurimi të ky “kunji” 60 milionësh që i ka xanë venin Luftëtarit–Malcorit të Panjohur të Luftës Koplikut.
Post scriptum: foto e parë- memoriali i ngritur në komunizëm dhe ka shpirt.
Foto e dytë është e “kunjit” absurd vendosur së fundmi
Foto e tretë është gjyshi im, Caf Elezi, pjesëmarrës në luftë
