Zgjohu, çohu o i munduar,
kush për ty s’çanë kokë,
kush për ty nuk ka menduar,
veç, të madhit Zot.
Të ka dhënë, trup e shpirt,
edhe, trutë në kokë…!
Mos duro, mos prit të tjerë,
të dalin për zot.
Çfarë shkoi-iku, çfarë vjen, -s’dihet,
zgjohu, çohu, sot.
Ti s’ke ardhur skllav i lidhur,
pritja, është e kotë.
Merre fatin tënd në duar,
edhe jepi udhë,
mos lejo të ta spërdredhin,
lugat dhe kukudhë.
Ngrihu, shkundu,
zgjohu, çohu,
vdekjen mos e prit,
sigurtë, vjen një ditë…!
Festim Shytaj, Tiranë, maj 2020
Syri qan
Loti shket dhe del nga shpirti,
që mbytas rënkon,
përveç qiellit edhe Zotit,
kush s’e meriton!
Jeta në një pikëz loti,
faqes rrokulliset,
zbret ngadalë tek buzë e kuqe,
i lë shije kripe…!
Pjellë e syrit që sheh botën,
pse kaq hidhësirë,
a mos veç hidhërimit,
botë s’ke të mirë?!
Syri falë një bulëz lëngu,
i falet një botë…,
shet një lot-një botë njeriu,
blen një botë-tërë një glob…!
Baraz s’janë-syri qan…!
Festim Shytaj
