Për veten, që zgjodha të jetoj në Shqipëri rrethuar nga këta njerëz, që gjithmonë i mburrja si të “besës e fjalës”, por paskan qene vetëm thas mielli që shiten e blihen.
Më vjen keq për veten, që mes 100 mundësish vendosa të jetoj në Shqipëri duke menduar se “Të rinjtë” i duhen vendit, se jemi ata që do të sjellim “Ndryshimin”.
Sa donkishoteske paskam qenë, se ju nuk doni as ndryshim, as të rinjtë, as program, as mundësi…. doni të keni litarin në fyt, të ankoheni se nuk keni rrugë, drita, ujë …
Doni t’u trokasin në derë për t’u presionuar deri tek kempi e ndihma ekonomike për 1 votë.
Doni t’u shajnë e t’u shpëlajnë në format më të turpshme në emisionet televizive, e ju të argëtoheni nga shtëpia duke parë.
Shisni dinjitetin për 5 lek jo votën, se në fund të ditës emri juaj përqeshet nëpër tavolinat e kafes së lagjes tuaj me fjalët “Kaq lek mori filani “…
Sot kuptova që ju zgjodhët frikën, zgjodhët nënshtrimin, zgjodhët të na shuani dhe të fundit mundësi për të jetuar një jetë me dinjitet në Shqipëri.
Thonë që prindërit duan më të mirën për fëmijët e tyre, por ju zgjodhët t’i mësoni çdo të riu se ju jeni të paaftë si shoqëri për t’na dhënë një dorë “Ta bëjmë Shqipërinë”…
Bravo ja dolët të shkulni besimin nga zemra e çdo të riu që akoma kishte shpresë.
Ja dolët t’na varni një trastë mbi shpinë.
Një tjeter i ri do iki.
Unë do iki.
