Ligji i jetës dhe koha e pamëshirshme e bëjnë të vetën; na shndërrojnë në secilën ditë që jetojmë.
Njeriu nuk e mban mend mirë, kur ka filluar ta projektojë endrrën e vet, nuk është i sigurtë, nëse e ka trilluar apo ka lindur me një ëndërr të shkruar në genet e tij dhe dalëngadalë, në çastin që vetëdijësohet për të, i qepet pas, përpiqet, mundohet, rropatet, nuk i ndalon kurrë orvatjet që ta mbërrijë.
Po ajo është gjithmonë e largët dhe e paarritshme, sado të ngjajë se i je afruar dhe për një grimë mund ta prekësh.
Është si loja e qiellit me kreshtën e malit në horizont.
Thua me vete se sa ta ngjitem në kreshtë do të prek qiellin, por, sapo ngjitesh në majë, e kupton se qielli ia ka mbathur tutje, te kreshta tjetër.
Diku kam shkruar njëherë se njeriu nuk mund t’i shkapërcejë endrrat e tij.
As në letërsi, as në jetë. Midis ëndrrës dhe jetës gjithmonë ka një ndryshim nivelesh; jetojmë në një nivel më të ulët se sa ëndërrojmë dhe kjo na bën të mos i ndalojmë përpjekjet tona sa ta kemi frymën.
Dhe të mos e humbasim shpresën gjithashtu.
Nga biseda me Albana Shalën
The laws of life and ruthless time work on us; they change us every single day. A person cannot really know when he or she first began to dream. We cannot know if we invented the dream or were born with it written in our genes. Slowly, from our first moment of awareness, we follow it, struggling ceaselessly to realize it. But the dream remains always distant, unattainable, though it seems close enough to touch. It is like a game of sky where you see the mountain breaching the horizon. You say to yourself – as soon as I get to the top of the ridge I will touch the sky, but when you reach the top you realize the sky has fled to the next crest. I wrote once that a man cannot relinquish his dreams; neither in literature, nor in real life. There is always a gap between our dreams and our lives. We live at a lower level than our dreams and it is this that makes us persevere, trying to manifest them as long as we draw breath. We do not lose hope.
Lazer Stani – from an Interview with Albana Shala
