“…Pretendimi që të gjithë duhet të jenë njëllojsisht të njellojtë, -shkruan J.S. Mill, zmadhohet (si në lupë) falë propagandës me të cilën ushqehet. N’se opozita pret, -vazhdon ai,-që njerëzit e jeta të kthehet uniforme, atëhere çdo dalje nga ky model do të konsiderohet imoral, i poshtër deri monstruoz dhe kunder natyrës.
Individët, qytetarët shumë shpejt do të kthehen në të pazot me dallu ndryshimin, nëse për do kohë ky ndryshim u ka humbur syve…”
Vetëm opozita bashkë me qytetarët që kundershtojnë pushtetin e drogës, kundershtojnë krimin e mafian instaluar në institucionet e vendit, mund të sensibilizojnë opinionin se ka akoma të panënshtruar nga shtypja kriminale.
E sidomos ka akoma antidot me i rezistu propagandës uniformizuese siç shprehej Heidegger-“einförmigkeit”
Veç një opozitë e brendashkruar në shpirtin qëndrestar, e pa epur e reaguese ndaj rrënimit ekonomik e demografik të Shqipërisë, që stimulon e përkrah shpirtin e protestës, mundet ti kujtojë konsumatorëve të propagandes së regjimit, se ka shumë qytetarë që nuk pajtohen kurrë me programet dhe axhendat antishqiptare.
Edhe pse asimetrike rezistenca me fuqinë e shtypësit, një opozitë që e ka në ADN pluralizmin politik dhe gjithë variablat e tij që shtrihen deri në kapilarët e shoqërisë nëpërmjet mendimit te lirë, perballë diktaturave dhe tautologjive të tyre, nuk u shmanget kurrë detyrave kushtetuese dhe detyrimeve ndaj popullit e vendit.
Sigurisht taktikat goebels-soroiste dhe hamhamllëku qeveritar do mundohen ta ndotin protestën, nëse s’do munden, do mundohen ta banalizojnë, ta heshtin, injorojnë, duke sajuar narrativa të tjera sensacionale, e në se dhe kësaj s’ja dalin do të mundohen ta kapitalizojnë atë në favor te tyre.
Protesta edhe për “nihil-protestuesit” që sipas shprehjes së Mill, e kanë ngrënë helmin e propagandës sado me sekëlldi, ka një mision të madh edhe pse u kujton njerëzve se nuk ka njëllojtësi me tiranët, perversët, kriminelët dhe antishqiptarët.
…dhe ka shpresë. Ka shpëtim !
