Ikin dhe vetëm ikin pa e kthyer kokën mbrapa, madje duke e mallkuar edhe vendin sikur të ishte fajtor mëmëdheu e jo drejtuesit e tij.
Në foto një familje e re e cila u largua…
Teksa prisja autobusin e linjës Shqipëri-Itali, për një punë timen, u përballa me këtë familje shumë të bukur, por e pashpresë.
Dy bashkëshortët në një moshë tepër vitale për punë po punë s’ka, katër fëmijë të mrekullueshëm, që në të ardhmen mund të ishin profesionistë në fusha të ndryshme e t’i shërbenin vendit tonë, por ikën, i mori Italia.
Nuk është koha për politikë për interesa të ngushta, jo miq, çështja është te ekzistenca.
Braktisja e vendit është problem për të gjithë kombin, për të nesërmen.
Kudo që pyet për situatën, përgjigjia është: “S’KA MË NJERËZ”.
Duhet bërë diçka sot nga të gjithë sepse nesër do të jetë tepër vonë!
Në bisedë të lirë me kryefamiljarin, ndër të tjera më tha: “Po na përzejnë o vlla, nuk po ikim me qef, jam vetë i 6-ti në familje, këtu, me rrogën që kisha nuk blija dot më as miell dhe vaj e jo më ndonjë gjë për fëmijët”.
Nuk mbaj mend a fola a heshta, fjalët e tij më goditën, por me mendje e urova: Zoti qoftë me ju në çdo hap!
