KAM FRIKË
Kam frikë të iki
Se mos zgjohen ëndrrat,
Kam frikë të fëshkëllej
Se mos tremben zogjtë,
Kam frikë të kollem
Se mos thahen strehët,
Kam frikë të thërras
Se mos trembet udha…
Këndoj nën zë
Dhe ndjehem krejt i lirë…
NË KAFENE
Mbi filxhanin e kafesë rrezet e Diellit
Formojnë ishuj të vegjël
Vëzhgoj magjepsur figura abstrakte.
Një herë,
Më ngjajnë me flokët e tu
Një herë,
Me flokët e nënës
Një herë,
Me sytë e sime bije.
Pastaj
Më bëhen
Ndërtesa me shumë kate.
Mes rërës së nxehtë
Plazhistët pinë kafe
Më tutje, një grua lexon filxhanin.
Vetpunësim,
Pa detyrim tatimor
Pa fonde për shtetin
Kosto minimale!
PULBARDHA DHE SHKËMBI
Një shkëmb
Të moçëm
Kam përballë.
Më tej një lumë
Shtratin e tij
Një dallgë e zemëruar shkumëzon Me dhëmb, mbi shkëmb
Bën dashuri.
Bën dashuri dhe dashuron!
Diku më tej
Një pulbardhë
Vitet mbi shpinë
Zë ia numëron
Shkëmbi nuk tundet,
Kurrsesi!
N`liri t`jetojë
I mjafton.
FLAS ME RËRËN
Rërës së plazhit
I fola njëherë
Sa breza të shkelën
Ti s`bëre zë
Prite një palë
Përcolle të tjerë
Edhe ata, që s`janë më.
Jeta merr shije në tharmin tënd
Kush nuk të deshi
Kush nuk u çmend
Mbete ilaç për çdo brez
E vlerë si vera
Musht e pekmez
Një herë të vetme
Nuk derdhe lot
Jetë e stinë,
Shkojnë çdo mot…
PA ADRESË
Shpresa e besimi, kanë ikur pa adresë
Më thanë se po shkojnë drejt ferrit
Ëndrrat si kristale, më thyhen nën kresë
Trupin ma godasin, kamxhikë si t`Hitlerit
Pa adresë ka iku qytetërimi, pa nam e nishan
Mbuluar ka harresa, betimin e Kostandinit
Njeriu i shprishur, mbretëron dynjanë
Nuk gjen usta gjëkundi,veç Nastradinit
Pa adresë kanë shkuar luanët e pyllit
As ujqër gjëkundi nuk po duken më
Si varrezë pa emër, nën dritën e një ylli
Mbreti i pyllit, ka mbetur pa zë
Pa adresë bylbyli, s`lajmëron pranverën
Dallandyshe e shpresës pa kohë shtegëton
Adresari i qytetit, na ka mbyllur derën
Me adresë të humbur, nuk di se nga shkon…
